Gomola na szczycie

Gomola na szczycie © lemuriza1972

Widok na Kozi Wierch © lemuriza1972

[url=http://photo.bikestats.eu/zdjecie,446075,pani-krystyna-zapatrzona.html][/url


Komentując naszą ostatnią imprezę na zakończenie sezonu, Sufa na FB napisał:
Sezon dawno się już skończył, a Gomola nadal bryluje.
Można powiedzieć: sezon w Tatrach dzisiaj się dla nas zaczął i Gomola znowu bryluje.
Wybraliśmy się dzisiaj w Tatry w 4-osobowym składzie ( Krysia, Adam, Marcin i ja). Trwały spory gdzie się udać, w końcu stanęło na tym, że idziemy na Szpiglasowy Wierch od Morskiego Oka. To mi odpowiadało bo ub roku szłam tędy w lecie tyle, że w odwrotną stronę ( od Piątki), więc wiedziałam czego się spodziewać.
No z tymże nie na pewno…:)
Bo warunki okazały się trudne. Mało śniegu jeszcze a sporo lodu. Ani to raki ubierać, ani bez nich iść.. ot taka pora.
Szło się więc stosunkowo ciężko. Adam gnał do przodu i żartował , że z nas jest grupa emerycka, no ale trochę tak było. W głównej mierze przeze mnie.
Szło mi dzisiaj bardzo ciężko, bo z tym moim „kulasem” musiałam uważać szczególnie. Były miejsca łatwiejsze i były miejsca trudniejsze.
Było jak zwykle sporo zabawy i żartowania i o to chodzi w tych naszych wyprawach. O towarzystwo i o Tatry.
W drodze na Szpiglasowy Wierch towarzyszyło nam piękne słońce, więc było stosunkowo ciepło. A może nawet bardzo ciepło?:)
Niektórym było nawet nadzwyczajnie ciepło. No ale ten Pan to był z Warszawy. To jakby wiele tłumaczy:)

Trochę śniegu © lemuriza1972

Na Szpiglasowym Wierchu trochę się polansowaliśmy:) w gomolowych ubraniach, no i w dół. No i tutaj było mi nadzwyczajnie ciężko. Łańcuchy, ślisko i ta moja noga.
No ale z pomocą Krysi dotarłam jakoś na dół. Szczerze jednak powiedziawszy : dzisiaj serdecznie dość miałam schodzenia. I nie był to zbyt dobry dzień dla mnie na chodzenie.
Jednak dużo łatwiej jest jak jest dużo śniegu i można ubrać raki.
Adam jak to Adam zafundował nam niespodziankę i kolejny skrót swojego imienia, więc zamiast dojść do schroniska w Dolinie 5 Stawów Polskich, poszliśmy przez Siklawę…
To był hm.. horror… no ślisko tam było bardzo. Nie byłam zadowolona, oj nie byłam, a moja noga wołała, że boli. Dobrze, że Pan Adam nie wie co sobie tam myślałam....
Ale udało się jakoś zejść , no i potem długa i żmudna droga do samochodu z Doliny . Kończyliśmy już w ciemnościach.
Generalnie to jakoś tak długo nam zeszło ( pewnie przez te warunki), w drodze od 8 – 17 .
W nagrodę pizza i grzane piwo w ulubionej pizzerii, ale dzisiaj pizza dobra specjalnie nie była.
Za to Tatry jak zwykle.. piękne.
No i to tyle, jakoś nie mam siły ani weny żeby dzisiaj pisać, resztę niech więc dopowiedzą moje zdjęcia.
Ale jak będą zdjęcia Marcina to dopiero będzie…

Tutaj było jeszcze zielono © lemuriza1972

Morskie oko późno jesienne © lemuriza1972

Krysia i Marcin na szlaku © lemuriza1972

Gdzieś tam w drodze na Szpiglasowy © lemuriza1972

Trochę śniegu © lemuriza1972

Gomola rządzi po raz pierwszy © lemuriza1972

Gomola rządzi po raz drugi © lemuriza1972

Gomola rządzi po raz trzeci © lemuriza1972

Gomola rządzi po raz czwarty © lemuriza1972

Błękitnie © lemuriza1972

Marcin i Krysia © lemuriza1972

Gomola rządzi po raz piąty © lemuriza1972

Gomola rządzi po raz szósty © lemuriza1972

Jeszcze bardziej błękitnie © lemuriza1972

Gryzia:) © lemuriza1972

Marcin na szlaku © lemuriza1972

Widok ze Szpiglasowego Wierchu © lemuriza1972

Pan Adam © lemuriza1972

Zdjęcie z Gomolątkiem.

Raz jeszcze Gomola na szczycie © lemuriza1972