Bieganie

Tę piosenkę śpiewała Kaśka na koncercie. Zawsze mi się bardzo podobała. Chyba po raz pierwszy usłyszałam ją będąc w kinie na filmie pt „Ile waży koń trojański?” . Znalazłam na YT, wsłuchałam się w słowa.
Kaśka jak to Kaśka poraża tekstami piosenek. Nie są banalne, prawda?
„ Lekkim, lekkim krokiem po szczęście”.
Świetny tekst, naprawdę świetny. Warto go sobie przeanalizować, bo czasem w stosunku do różnych sytuacji życiowych potrzeba nam nagłego olśnienia. Jak już nadejdzie, wiele się może zmienić. Na lepsze. Tylko trzeba chcieć to zmienić.



Gdy współzamieszkujący znów
w konkubentki oczach spadł.
Nad dna den dno najgłębsze.

Olśnienia dość nagłego błysk.
Umysł jej spowolniały,
wprawił w ruch niszczycielski.

Od kuchni gdzie dochodził żur,
szczędząc słów bytowi z kanapy,
poszła w świat konkubentka.

Z piersią, z piersią dumnie wypietą,
Lekkim, lekkim krokiem po szczęście.
Szczeście, lecz nie w duecie.

Strumień iskier w niebo szedł, gdy w zdumieniu spalał się.
Strumień iskier w niebo szedł, gdy w zdumieniu spalał się.
Strumień iskier w niebo szedł, gdy w zdumieniu spalał się.
Strumień iskier w niebo szedł, gdy w zdumieniu spalał się.

To tyle o Kaśce i o życiu, bo swoje trzeba robić.
Były dwa dni przerwy, ale wcale bynajmniej nie zmarnowane.
Dzisiaj wybrałam się na bieganie, po dość dużej przerwie. Na zewnątrz zimnoooo, wietrznie i ciemno. Nie chciało się wychodzić z domu, oj nie chciało.
Ale się zmusiłam, bo wiem, że trzeba. Bo chcę.
Cięzko się biegło bo wiatr dawał popalić, ale jakoś dałam radę i wróciłam.. szczęśliwsza, jak to zwykle bywa jak człowiek trochę „posportuje”
W drodze powrotnej wiatr wiał mi w plecy, więc czułam się jakby ktoś mi delikatnie pomagał. Fajne uczucie.