Suplement do Istebnej oraz o sezonie, którego miało nie być

Takie małe uzupełnienie do wczorajszej relacji.
Dwa zdjęcia.
Pierwsze to specjalnie dla Sufy, żeby wiedział, że moja nagroda od niego znalazła się w godnym miejscu. „Przygarnięta” przez moje koleżanki w pracy, które jestem pewna otoczą ją opieką.

Moja nagroda na właściwym miejscu © lemuriza1972

Drugie zdjęcie to Sufa- zwycięzca.
Autorem jest Marcin, który to zdjęcie zrobił nam jakoś niespodziewanie.
Natomiast mam podejrzenia, że je wyretuszował, obrobił i zrobił co tam jeszcze potrafi jako specjalista od tej roboty, bo coś my zbyt ładnie na nim wyglądamy, zwłaszcza Sufa aż taki ładny no to nie jest:).
A może jest?:).
A moze to medal dodał mu blasku?

Zwycięzca:) © lemuriza1972

A jako, że dzień dzisiaj jest jaki jest ( nie wiem jak u Was, ale u nas ciemno, chłodno i deszczowo, widocznie ta modlitwa parlamentarzystów – odsyłam do bloga Sufa, miała wielką moc sprawczą), no to rower stoi w kącie, a ja w kącie siedzę i postanowiłam zrobić krótkie podsumowanie sezonu, którego miało nie być, a jednak był.
Był on mierny i bez większych sukcesów, ale jako że był, to wypada o nim wspomnieć.
Jak już wiele razy wspominałam, zamiaru startowania u mnie nie było, bo się nie przygotowywałam, chęci jakichś specjalnych nie było.
I tutaj , w tym miejscu muszę podziękować Marcinowi Be i wszystkim innym, którzy przyczynili się do organizacji wojnickiego maratonu, bo gdyby nie ten maraton, pewnie nie byłoby mnie w tym roku na trasach.
Ale jako, że maraton był tak blisko ( 10 km) od domu, to pojechałam i na nowo poczułam „zew”.
Wojnicz był rozpoznawczy.. czy jeszcze daję radę, czy jeszcze mi się chce. Chciało.
Miejsce było 3 w kategorii, ale cóż.. konkurencja niewielka, a mój czas taki sobie. Ale tamtego dnia najważniejsze było to , że znowu jestem na trasie. Po 1,5 roku przerwy.
Potem miałam jechać do Strzyżowa, ale zdrowie trochę zaszwankowało i nic z tego nie wyszło.
Ale za to potem było mocne uderzenie, bo zachciało mi się znowu spróbować u Grześka G., jako że zawsze uważałam, ze to absolutna Ekstraliga maratonowa.
I wiem, że mam rację.
A tutaj można poczytać jak konfrontację z trasami mtb widział zawodnik jeżdżący na co dzień w Cyklo.
http://www.mtb.opteam.pl/2012/08/powerade-garmin-mtb-marathon-korbielow-arek-ii-m-na-giga/
Wybrałam sobie świetny czas i świetne miejsce, bo Piwniczna doświadczyła wszystkich ciężko, że względu na ciągłe opady deszczu, znikające w oczach klocki, błoto i zimno.
Ale udało się dojechać/ dojść do mety i początkową złość zastąpiła bardzo szybko satysfakcja i poczucie dumy, ze udało się przetrwać i nie uciekłam z tej trasy, jak to się zdarzyło niektórym:). Z litości ich imienia nie wspomnę:).
Miejsce w kategorii niespodziewanie było pierwsze, ale to również zasługa małej konkurencji, a nie mojej wspaniałej formy.
Potem nadszedł czas na Duklę, która była w nieznacznej części błotnista, a potem dość szybka ( w Cyklokarpatach te mega są dość krótkie i przewyższenie umiarkowane naprawdę).
Ale jakoś specjalnie dobrze mi się nie jechało. Miejsce w kategorii 4.
Po Dukli była Komańcza i wielki upał, który to jakoś udało mi się przetrwać, a w końcówce nawet nieźle zawalczyć, więc w sumie występ należy uznać za umiarkowanie udany ( miejsce 4 znowu).
I nadszedł czas na długo oczekiwaną Wierchomlę, ona niestety przyniosła rozczarowanie, bo pomyliłam trasę i był dnf.
W międzyczasie zupełnie przypadkiem była Wisła u Grabka, pojechana tak sobie, ale w efekcie dała 2 miejsce w kategorii ( chociaż konkurencja znowu bardzo mała).
No i na koniec Jasło, punktowo pojechane nieźle, ale miejsce znowu 4 ( cóż chyba przypisane mi na Cyklo).
Zdecydowanie najtrudniej było rzecz jasna w Piwnicznej, na drugim miejscu Wisła, potem , daleko potem Jasło, Duklę i Komańczę trzeba postawić na jednym miejscu, najłatwiejszy Wojnicz.
Mało tych startów, ale za to w aż trzech cyklach.
Cóż.. było fajnie, a teraz nadchodzi czas krótkiego odpoczynku i.. spróbujemy przygotować się do następnego sezonu, by był lepszy, efektywniejszy.
Jak będzie, czas pokaże, bo życie lubi niestety sprawiać niespodzianki i to niekoniecznie te miłe.
Na dzień dzisiejszy po prostu cieszę się, że znowu byłam na trasach.
I mam nadzieję .. do zobaczenia!