Buczyna i Panieńska Góra

Ponieważ w jeżdżeniu u GG przerwę mam prawie dwuletnią ( Piwnicznej z ub roku nie liczę, bo to tylko jeden maraton), myślę, że cofnęłam się w umiejętnościach technicznych. I odwagi na zjazdach takiej też już brak. Dlatego postanowiłam sobie, że raz w tygodniu muszę zrobić trening techniczny. W tym też celu wybrałam się dzisiaj do Buczyny. Zanim dojechałam do Buczyny, rozgrzałam się na podjeździe od stadionu. Przepiękna, słoneczna pogoda i fajna temperatura. A Buczyna jak to Buczyna możliwości do treningu technicznego ma olbrzymie. Trzeba tylko znać różne jej zakątki, zakamarki. Dzisiaj warunki były dość dobre. Błota nie było specjalnie dużo, prawie w ogóle. Nieco wilgotno tylko na niektórych zjazdach, no i masa liści i patyków ( i na to trzeba było bardzo uważać). Niestety zła wiadomość dla ćwiczących tam kolarzy mtb - widać, że jeżdżą tam panowie na motorach crossowych, zjazdy są dość rozjeżdżone, wyślizgane. Ja dzisiaj też takiego pana spotkałam i jeździło mi się mało komfrotowo, ponieważ bałam się, ze w każdej chwili z któregoś zakrętu wyskoczy ( a jak wiadomo w Buczynie masa jest zakrętów i ścieżek krętych).
Trochę sobie pozjeżdżałam. Z niektórych zjazdów jestem umiarkowanie dumna, dwa niestety mnie pokonały ( nie odważyłam się, więc jest z czym "walczyć" na następny raz). No, ale pokręciłam sobie po dość niełatwym terenie i w górę i w dół i jakiś tam pewien pożytek z tej jazdy jest. Zapomniałam jednak o jednej rzeczy. Reba owszem działa super, ale opony Magnus ma stare i łyse i za bardzo do zjeżdżania się nie nadają. Nie czułam się komfrotowo, przyczepność naprawdę średnia:). Trzeba przepatrzeć zasoby i zmienić przynajmniej przednią oponę, bo 4 letni Bulldog to jednak trochę przegięcie.
A potem pojechałam sobie przez Łukanowice , Isep do Grabna. Plan był taki żeby odnaleźć ostatni zjazd maratonu wojnickiego z Panieńskiej Góry, który to w tym roku ma być podjazdem. Trochę mnie ta wiadomość zaniepokoiła, bo o ile pamiętam dobrze, to był zjazd z dość dużą ilością luźnych kamieni, więc do podjazdu byłby niełatwy. Ale kamienie rzeczywiście już dość mocno ubite. Jedzie się co prawda powoli ( przynajmniej ja tak jadę:)), ale stabilnie, bez walki o przyczepność. Jakieś 1,5 – 2 km tego podjazdu i podobno to ma być na początek maratonu.
Potem pokręciłam się jeszcze trochę po Lesie na Panieńskiej ( tam też jest masa możliwości, muszę tam kiedyś jechać na dłużej, dzisiaj było już za późno, żeby szukać nowych ścieżek). Zjechałam zjazdem terenowym , tym na którym jest droga krzyżowa. Gdyby tędy jechał maraton pod górę.. oj działoby się.
Na koniec wracając przez Ispep pokręciłam jeszcze po naddunajcowych wertepach. Pożytecznie spędzony czas na rowerze.

A teraz idą Święta. Tym, którzy je obchodzą , ale również tym, którzy nie obchodzą, życzę na nadchodzące dni dużo spokoju i radości z życia. I taka mała recepta na to, co należy robić, żeby móc się z życia cieszyć.