Wieczor pamięci dla Żółtego

Zewsząd słychać narzekania na upał. Niby zrozumiałe.
Nie tak łatwo żyje się w takich tropikalnych temperaturach. Nie tak łatwo nam, których ostatnie lata nie rozpieszczały aż tak nadmiernie, którzy przywykliśmy do klimatyzowanych sklepów, czasem biur… ale w swoich mieszkaniach rzadko klimatyzację miewamy.
A przecież takie lata właśnie pamiętam z dzieciństwa! Takie błogie miesiące upału, który uwielbiałam, przesiadując gdzieś nad jakimś zalewem, rzeką albo na basenie. 
I dzisiaj na ten upał spojrzałam INACZEJ. Bardziej przyjaźniej. Bo przecież już niedługo będziemy tęsknić za słońcem, za ciepłem, za długim dniem, za smakiem letnich owoców i warzyw. Miałam się dzisiaj tylko nawadniać i nie nasłoneczniać, ale przy tej letniej, pięknej pogodzie cały dzień siedzieć w domu? NIE!
No to wyjęłam KTM-a i postanowiłam go trochę popróbować po terenie, ponieważ wrócił niedawno z serwisu.
I tak sobie jadąc polami, łąkami, pomyślałam, że w takim spacerowym tempie, to jazda nawet w temperaturze 40 stopni jest przyjemna. Gorzej jak się trzeba „wyścigować”, gorzej jak jest jakaś nasłoneczniona góra. Wtedy boli.

Letni obrazek © Iza
Pokręciłam się trochę to tu to tam, wdychając sobie te letnie zapachy łąki, czując zapach rozgrzanego powietrza (można go "czuć"? bo ja czuję:))  i myśląc o tym, że trzeba z nich korzystać póki są, bo niebawem będę bardzo za nimi tęsknić.
Dzisiaj można powiedzieć ostatni dzień urlopu (no bo jutro to „robota” mnie czeka, o tyle uprzyjemniona, że sporo osób z drużyny przyjedzie, więc pewnie będzie wesoło). Sucho wszędzie, oj opony nie bardzo trzymają, nie będzie bezpiecznie na suchych zjazdach jutro.
Niby sucho (o tam kilka kałuż – Buczyna i nad samym Dunajcem), ale.. udało mi się znaleźć trochę błota i to takiego beskidowego-cyklokarpackiego. Nie wierzycie? Proszę bardzo.