Indios Bravos po raz trzeci czyli wpis niesportowy:)

Moja miłość do Indios Bravos i do Gutka, jest powszechnie znana i tajemnicą żadną nie jest. Ogromnie cenię to co robią Indiosi, ogromnie cenię Piotra Banacha, za konsekwentne podążanie swoją drogą, uwielbiam Gutka za głos, charyzmę, urok osobisty, za energię na scenie. Kiedy wróciłam z krakowskiego koncertu ( drugiego mojego jeśli chodzi o IB) i wrażenia po nim opisywałam, mojej znajomej Eli, Ela napisała: „ ale ci zazdroszczę, weź mnie kiedyś ze sobą na taki koncert”. Otworzyłam internet i zaczęłam szukać, kiedy i gdzie ( najbliżej) jest koncert. I okazało się, że koncert jest w Tychach ( a tak się składa, że Ela mieszka w Tychach). Nie trzeba mnie było długo namawiać. Bilety kupione i.. na Śląsk, znowu na Śląsk. Ale czy to coś dziwnego jak się jest członkiem śląskiego teamu? Tym razem spakowałam do walizki również Gomolątko. A co… ostatnio po górach musiało biegać, to pomyślałam, że dobrze mu zrobi trochę rozrywki. Zaczynam od fotki najbardziej sensacyjnej czyli Gutek i ja ( sensacją jest to, że w ogóle zgodził sobie zrobić zdjęcie ze mną). W ramki oprawie, a co! I będę mieć pamiątkę po wsze czasy…

Koncert odbywał się w tyskim pubie „Underground”. Nie jest to może idealne miejsce do tego typu wydarzeń ( wydaje mi się, że słaba akustyka), ale nie było źle. Naprawdę. Było wspaniale, jak to zwykle na koncercie IB. Bo to jest tak… czasem w życiu jest dobrze, czasem źle, czasem na przemian dobrze i źle, a czasem nawet bardzo źle. Jakkolwiek by nie było.. to takie chwile jak ta wczorajsza sprawiają, że chce się żyć! Że ma się poczucie, że życie właśnie z takich chwil się składa i to dla nich się żyje.

Banach przygotowuje się do koncertu © lemuriza1972


Wreszcie wyszli, najpierw zespół bez Gutka, chwila oczekiwania i potem pojawił się Gutek. Stałam przy samej scenie, naprzeciwko Gutka, był może jakiś metr ode mnie. Ot tak… To jest dopiero przeżycie móc tak z bliska go obserwować. Jego i tę jego niesamowitą energię. To jego szaleństwo na scenie. Po prostu stałam jak urzeczona. Ela powiedziała, że na ogół bardzo poważny wyraz twarzy miałam, ale ja po prostu każdą komórką ciała chłonęłam muzykę i byłam zapatrzona w Gutka. No .. jak nastolatka. Bo Gutek moim idolem jest od dawna, a Indios Bravos zespołem na którego koncertach byłam najwięcej razy ( 3). I na pewno pojadę jeszcze na niejeden. To wiem na pewno. I Was zachęcam. To jest niesamowita zabawa, świetna muzyka, przeżycie niemalże metafizyczne. Na koniec koncertu jak zwykle zaśpiewali „Czas spełnienia”. No i kiedy śpiewali: Więc chodź spleć palce z moimi palcami.. to Gutek podawał nam rękę i splatał palce… "więc chodź spleć palce z moimi palcami, prowadż i daj się prowadzić"  Ech…

I trochę nagrań. Niezbyt udanych, bo było ciemno i dźwięk też kiepski. Piosenka „Jatata”.. kiedy pojawił się album, zastanawiałam się o co chodzi… skąd taki tytuł? Potem przeczytałam jakiś wywiad. Chłopakom ( prawie wszystkim, a na pewno Gutkowi i Banachowi, porodziły się dzieciaki) czyli Ja… tata. No to Gomolątko dobrze trafiło. To znaczy dobry Tata mu się trafił. Tak na chwilę ( bo przecież nawet Gutkowi, go nie oddamy). Gutek zaśpiewał: „Tak bardzo cieszę się, ze jesteś Nie spodziewałem tego się Że tyle radości sprawić może….”