Podsumowanie sezonu 2014

Jestem kolarką-amatorką dość mierną, ale za to bardzo zakochaną w jeździe na rowerze i od wielu lat próbującą się z zawodami. To był mój siódmy sezon startowy. Jak wyglądał?
Zapraszam do przeczytania.

Na początku była GOMOLA. Grupa Kolarska Gomola Trans Airco .

Propozycja reprezentowania GTA w tym sezonie przyszła niespodziewanie. Sprawiła wiele radości, ale spowodowała też niepokój , bo nie byłam pewna czy okoliczności życiowe pozwolą mi na starty. Pozwoliły.

Potem był FOX. Pieszczotliwe zwany Panem Foxem:).
Zakup amortyzatora tej firmy uważam za najlepszą decyzję tego sezonu ( z wyjątkiem tej o wstąpieniu w szeregi GTA, bo ta jest bezapelacyjnie na szczycie dobrych decyzji tego sezonu).
Bycie członkinią GTA bardzo mnie zmotywowało do startów, a FOX bardzo pomógł podczas wyścigów. Tak dobrego sezonu pod względem zjazdowym (minimalna ilość upadków) jeszcze nie miałam.
Coś jeszcze o pozytywach natury ogólnej?
Zupełnie nieoczekiwanie i z dużą „pomocą” kolegi (nieświadomą co prawda) z jednego z tarnowskich teamu, stałyśmy się wraz z Panią Krystyną motywacją dla organizatora Cyklokarpat do zorganizowania Stref Zrzutu. Cieszy nas to ogromnie, bo to jest cenna inicjatywa.
W tym miejscu muszę pochwalić Grześka Prucnala i jego pomagierów. To jest właściwy człowiek na właściwym miejscu. Organizacyjnie Cyklokarpaty idą do przodu. Grzesiek jest otwarty na współpracę, natychmiastowo odpowiada na maile, widać, że chce żeby cykl się rozwijał. Gdyby tak jeszcze trochę trudniejsze trasy… Byłoby idealnie.

Negatywy? W tym sezonie zyskałam sobie sławę tej przez którą Grzegorz Golonko zamknął forum. No cóż nie miałam zamiaru wywoływać takiego „skandalu”, ale ci którzy znają kulisy całej sprawy wiedzą, że racja była po mojej stronie. Nie chciałam robić na złość GG (uważałam i uważam, że trasy które wytyczał były najlepszymi w Polsce), ale nie mogłam milczeć, kiedy my zawodnicy byliśmy traktowani w taki sposób. Koniec cyklu MTB MARATHON to dla mnie też największe rozczarowanie tego sezonu. Na tych trasach zostawiłam sporo potu, krwi. Te trasy przysporzyły mi wiele, wiele radości. Te trasy wiele mnie nauczyły.

Przejdźmy jednak do rzeczy.
To był sezon 13 wyścigów. Największa jak dotąd ilość startów, których dokonałam w jednym sezonie. Pomimo tego nie uważam, że to był najcięższy sezon. Mało wyścigów w MTB MARATHON, dobra pogoda (owszem doskwierały upalne dni, ale błota było stosunkowo niewiele, sprzęt nie ucierpiał prawie w ogóle, nie było konieczności np. wymieniania klocków co maraton).
Najtrudniejszy był sezon 2010. Kto jeździł, zwłaszcza u GG, pamięta co się wtedy działo. Deszcz, błoto, zimno i tak prawie na każdym wyścigu. Nawet w Krakowie:).
Niemniej jednak uważam, że te 13 wyścigów to mój sukces, a największym jest przejechanie maratonu w Karpaczu.
To był trudny wyścig, do którego w maju nie byłam jeszcze przygotowana.
Drugim sukcesem tego sezonu było przejechanie dwóch maratonów dzień po dniu. Nigdy tak nie jechałam, nie sądziłam, że na to mnie stać. Sobota – Stronie Śląskie (5 godziny jazdy powrotnej do domu), a na drugi dzień Wojnicz.

Poza tym … cóż… jeździło mi się ciężko w tym sezonie. Nie przepracowałam zimy tak jak trzeba było, nie zrzuciłam zbędnych kilogramów (co pod górę bardzo doskwierało), treningów było mniej. Aż się dziwię sobie, że przejeżdżając tak mało kilometrów w całym sezonie (5 tys) byłam w stanie przejechać tyle wyścigów.

A teraz  mój subiektywny ranking tras. Hierarchię uporządkowałam sobie wg mojej subiektywnej oceny pt najlepsza trasa. Definicja najlepszej trasy: góry, duże przewyższenie zmuszające mnie do wielkiego wysiłku fizycznego, trudności techniczne zmuszające mnie do wzniesienia się na wyżyny swoich umiejętności, a czasem pokazujące mi jak wiele muszę się jeszcze nauczyć.

1. Karpacz – MTB MARATHON
2. Złoty Stok – MTB MARATHON
3. Piwniczna – MTB MARATHON
4. Wisła – BikeMaraton
5. Wierchomla – Cyklokarpaty.
6. Wojnicz – Cyklokarpaty
7. Pruchnik – Cyklokarpaty.

Taka moja siódemka.
W kategorii najlepsza trasa „nie w górach” - zdecydowanie palmę pierwszeństwa przyznaję cyklokarapckiemu WOJNICZOWI. Wielkie brawa za zrobienie fajnej trasy prawie górskiej bez gór. Brawa dla Marcina, Lucjana i spółki. Szukajcie dalej i zaskoczcie nas w przyszłym sezonie.

Mam 42 lata i z kategorią, w której przychodzi mi się mierzyć z konkurentkami jest.. różnie. W Cyklo byłam w kategorii K2 (30 lat i wyżej). W MTB Marathon niby K4 (powyżej 40 lat), ale jak się potem okazało raz byłam w K4 raz w K3… jeździło nas w K4 za mało, więc sklasyfikowano nas w konsekwencji w K3 (powyżej 30 lat). BikeMaraton – K4.

Dokładnie ten sezon wyglądał tak:

Maraton nr 1 MTB Volvo Marathon Złoty Stok
km - 40, przewyższenie 1500 m
miejsce : kategoria K4 (która jeszcze wtedy była) 3 / 5 open: 284/338



Pierwszy maraton w sezonie. Po długiej przerwie znowu u GG. Obawy przed technicznymi zjazdami, ale poszło nie najgorzej.

Maraton nr 2 Volvo MTB Marathon Karpacz 2014
Przewyższenie 1854 m
Km 52
Czas jazdy: 5 godzin 21 minut
Miejsce : open 251/290
Kategoria K4: 2 ( jechało nas 3, jedna nie dojechała do mety).


Tego maratonu bałam się okrutnie. Nie byłam przygotowana na Karpacz kondycyjnie. Dałam radę. Na mecie najpierw potworne zmęczenie i bluzgi, które bardzo szybko ustąpiły wielkiej radości z pokonania TAKIEJ trasy. Życzę wszystkim takie uczucia spełnienia na mecie.

Maraton nr 4 Cyklokarpaty Polańczyk
Open 175/208
Kategoria K2 – m5 Kobiety open 8/14
Czas: 3:12
Km 50
Przewyższenie :1200 m