Rowerowanie przez duże R

Tyle muśnięć szczęścia dzisiejszego dnia…
Zacznę od tego, że się wyspałam:) i obudziło mnie piękne słońce.
To był cudowny listopadowy dzień. W ogóle to strasznie nas rozpieścił ten listopad. Czy pamiętacie taki piękny listopad? Ja nie. To mój pierwszy w życiu taki cudny listopad.
Zaryzykowałam dzisiaj i pojechałam w górki. Co prawda wiele tych górek nie było, ale tak dawno nie jeździłam po górach, że miałam obawy jak sobie dam radę. W dodatku na Magnusie z wytłuczonym amorem , oponami nie na teren…
Ale pojechałam i opłaciło się. Widoki wynagrodziły mi wszelkie trudy. No i jak dobrze było znowu poczuć to zmęczenie, ten przyspieszony oddech na podjazdach, pieczenie w łydkach, ten pęd na zjazdach. Jak ja dawno nie zjeżdżałam w terenie!!!
Jak fajnie było pobujać się po błocie, pobalansować trochę, wykorzystać technikę i to czego się nauczyłam w trakcie tego sezonu.
Rower… rower jest taki wielce ok, bo… daje możliwość podziwiania świata:)))
Pojechałam na Marcinkę, podjazdem szutrowym, łatwo nie było bo moje oponki szutru się nie trzymają, ale dałam radę. Czyli 3 km podjazdu, a potem wjazd w czerwony pieszy szlak. Lubię go , chociaż rzadko tam bywam, ale fajny teren, fajny wąwóz, niestety obecnie częściowo nieprzejezdny ( można jednak objechać górą), z uwagi na .. zarośnięcie krzaczorami i takimi tam innymi…
Jakie cudne miejsce… jakie lasy ze zróżnicowanym poziomem, jakieś wąwozy, jary. Cud.
I trawa zielona jak wiosną.
Zjechałam do Poręby Radlnej i potem Świebodzin, Woźniczna.. górki, pagórki, widoki… Potem kawałek podjazdu na Lubinkę i skręt na dół do Szczepanowic. Tam skręciłam w niebieski szlak rowerowy nad Dunajec, trochę ryzykując, bo nie wiedziałam czy przejezdny.
Jestem chyba człowiekiem słabej wiary, bo pamiętam jak po powodzi zniszczony był i ja wtedy napisałam: chyba już nie uda się odtworzyć tego szlaku.
A szlak drodzy bikerzy z okolic niemalże całkowicie przejezdny. Jest jeszcze tylko jeden fragment gdzie trzeba rower przenieść.
Śmieszne.. jechałam tam i akurat szli jacyś spacerowicze. Ledwie tam przeszli , a jak dojeżdzałam to jeden z nich powiedział: no rowerem to tu nie bardzo….
Pomyślałam: proszę pana… i ja i mój rower nie takie rzeczy widzieliśmy.
I myknęłam przez ten rów z rowerem na ramieniu chyba szybciej niż oni bez roweru:)
Bo to właśnie jest maratonowe doświadczenie u Grzegorza G.
Dunajec miał dzisiaj tak nieprawdopodobną barwę, ze musiałam się zatrzymać i zrobić zdjęcie, bo to było coś nieziemskiego.
Wróciłam do domu tak pozytywnie naładowana:)
Poszłam głosować, bo uważam, ze to nasz obowiązek, że nie po to ktos kiedyś ryzykował zyciem o wolną Polskę i prawo do demokratycznych wyborów, żebyśmy to mieli gdzieś.
Pomimo tego, że dzieje się jak się dzieje w naszej polityce i że wszyscy mamy już chyba tego troche dosyć. Tych sporów, waśni...
Ja pewnie jestem idealistką, ale wciąż wierzę, ze wśród tych kandydatów są i tacy, którym zależy na naszej małej ojczyźnie, ze mają jakąś misję.
Może dlatego wierzę, bo sama mam poczucie misji i staram się moją pracę w urzędzie wykonywać tak , żeby ludzie wychodzący z urzędu mieli poczucie , że się ich traktuje dobrze i poważnie.
Wracając „ z wyborów” zobaczyłam cudny księżyc. Księżyc w pełni.
A potem zobaczyłam go z okna w kuchni i zrobiłam fotkę.
Przed chwilą dzwoniła Andżelika i umówiłysmy się na piątek na ściankę.
Całkiem dużo muśnięć jak na jeden dzień prawda?
Ktoś kto oznaczył szlak nad Dunajcem kolorem niebieskim musiał to robić w taki dzień jak dzisiaj, w taki kiedy woda ma barwę lazurową.
Był piekny... naprawdę nieziemsko piękny

Dunajec nasz najpięknieszy z niebieskiego szlaku rowerowego widoczny © lemuriza1972

Był dzisiaj taki nieprawdopodobnie błękitny... cud natury.. Dunajec © lemuriza1972

Wyremontowany dworzec tarnowski.. jest naprawdę piękny © lemuriza1972

Pełnia księżyca z okna mojej kuchni © lemuriza1972