O Stali Mielec głównie...:)))

A czy ktos pamieta tego piłkarza? tak sie niestety konczy wiele karier.
a wiecie ze w Mielcu, wtedy kiedy grał moj ojciec, czyli w latach 70 to kibice tak pilnowali piłkarzy, ze jak któryś gdzieś usiadł na piwo , to zaraz byl telefon to klubu.
To byly piękne czasy...




przypomniała mi się ta piosenka…
Chyba dlatego, ze wraz z nią wracają wspomnienia szkolne, a ja wczoraj miałam powrót do wspomnien…
Mecz.. mecz na mojej hali…
Najpierw widok stadionu… który sprawił, ze zabolało serce. To był kiedyś jeden z piękniejszych stadionów w Polsce. Widział takie mecze, jakich polska liga pewnie długo nie zobaczy i takich polskich piłkarzy. Widział Real Madryt…
I już go prawie nie ma… gruzowisko. Burzą, będą budować co innego, małego.
No bo nie ma już na taki stadion zapotrzebowania w Mielcu…nie ma już takiej druzyny.
Dostałam w genach ( po ojcu) miłosc do piłki nożnej. Mogę powiedzieć, ze „wychowałam się” z całą piłkarską drużyną Stali Mielec z lat 70.
Jak panowie mieli przerwę w rozgrywkach, to wszyscy jeździlismy na wspolne wakacje np. do Zakopanego do Centralnego Ośrodka Sportu.
Więc jak mogło być inaczej.. kochałam piłkę nożną całą sobą, biegałam na każdy mecz, jeździłam na wyjazdowe i myslałam: gdyby mnie widział ojciec, byłby dumny.. nie mogę grac tak jak on, ale mogę kibicować całym sercem a to już jest coś.
I teraz to miejsce gdzie spędziłam tyle czasu tak po prostu przestanie istnieć…
Okropnie to smutne.
I dobrze, że mój siostrzeniec , który też chyba dostał w genach pasję i talent do piłki kontynuuje rodzinną tradycję, a własciwie spełnia moje marzenia. Bo ja zawsze chciałam być chłopakiem i grać w piłkę. Grałam z chłopakami pod blokiem, ale przecież nie o takie granie chodziło.. tylko o cos więcej.
Patryk , moj siostrzeniec urodził się w Krakowie, blizej było mu do Hutnika, no może Wisly albo Cracovii, ale jest piłkarzem mojej ukochanej Stali Mielec i jestem z niego dumna.
Taki jest podobny fizycznie do mojego ojca, może i talent odziedziczył? Oby.
Potem wizyta na hali i mecz siatkarek z Muszynianką ( przegrany niestety, no ale to w sumie żadna niespodzianka). Ta hala wywołuje we mnie tyle wspomnień.. dobrych wspomnien.
Trenowanie siatkówki, spędzanie własnie tam czasu… to było najlepsze co mogło mi się przydarzyć w dziecinstwie i mojej wczesnej młodości:)
Panie Prezesie:) dziękuję, ze mogłam tam być.
A dzisiaj już mniej fajnie, pogoda wybitnie barowa, nawet nie myslałam o rowerze, bo za zimno i deszcz, deszcz, deszcz…
Trochę ćwiczeń w domu czyli pompki, brzuszki, hantle itp.
Ot żeby ciało nie zapomniało.
A wszystko to z Myslovitz w tle , bo nastrajam się przed przyszłotygodniowym koncertem.
Nie mogę się doczekać!!!