Siła

Ostatnio tego słucham. Bardzo mi się podoba.
Siergiejowi sie pewnie nie spodoba:), ale ja lubię taką muzykę do słuchania:)

Dzień znowu słodko-gorzki.
Tym razem u mojej siostry duże kłopoty i nawet nie bardzo jestem w stanie jej pomóc:(
No oprócz tego, ze mogę wspierać.
Plany były na dzisiaj takie, żeby jechać do serwisu zaraz po pracy, a potem na jakiś niedługi trening.
Ale wszystko popsuła pogoda. Znowu cały dzien ulewa ( z małymi przerwami), a jak wychodzilismy z pracy, to dosłownie rzeka plynęła ulicą.
Porzuciłam więc plany wyjazdu do serwisu, bo w takiej ulewie nie miałoby to sensu. Kto by robił przy tak upaćkanym rowerze?
Zachowanie mojego koła to chyba wina opony, która niezbyt fajnie wskoczyła ( a raczej nie) do obręczy.
Trochę to mi Mirek poprawił i jest lepiej, ale jeszcze „kolebie”.
Przyszły nowe opony , może mi się uda na maraton zmienić, jeśli ktos mi pomoże, bo pierwszy raz to się sama nie odważę zakładać i zalewać mleczkiem.
Po 17 przestało padać i nawet pokazało się słonce. Tak więc po 18 wyruszyłam jednak. Ponieważ było już późno a stwierdziłam, że trzeba byłoby zrobić trochę mocy.. postanowiłam pojechać na jeden podjazd oddalony od mojego domu zaledwie 3 km.
Podjazd długi nie jest ( jakieś 600 m), prowadzi ze Zbylitowskiej Góry nad tereny naddunajcowe.
No to pojechałam, plan był taki żeby go zrobić co najmniej 6 razy. Nie jest taki łatwy, jadąc z góry osiąga się prędkość do 52 km/h ( to znaczy ja osiągam, bo może są tacy co więcej), a pod górę prędkość w granicach od 9 km/h – 14 . Tak więc łatwo nie było.
Oczywiście mysli różne podczas podjazdu…
Muszę z nimi walczyć… bo nie są dobre.
Myśli pt: nie chce mi się już tak męczyć…
A przecież jak wjechać na górę nie męcząc się? No nie da się.
Myśli pt zrzucam na młynek ( oparłam się im)
Mocy szczególnej dalej nie czuję, ale też nie jest dramatycznie, aczkolwiek z taką formą nie ma się chyba co spodziewać rewelacji w Ustroniu.
To będzie mój powrót po prawie 2 miesiącach na maratonowe trasy.
Czekam na dzień kiedy będę mogła napisać: noga znowu podaje…
Jak sobie przypomnę z jaką łatwością jeździło mi się na wiosnę… ech….
Kiedy robilam podjazd po raz szósty zaczęło padać…. Pomyslałam: jeszcze raz podjadę.
Kiedy podjechałam 7 raz, pomyslałam: no.. to teraz muszę dociągnąć do 10 razy.
I podjechałam 10 razy . Mocno już padało.
Miałam w planie pojeździć jeszcze w terenie, ale to co zobaczyłam nad Dunajcem, znięchęciło mnie. Rower nadawalby się do gruntownego mycia. Padało coraz mocniej.
Jak weszłam do domu to była już regularna ulewa.
Nie ma ostatnio w naszej okolicy warunków do treningu. Niby nie ma złej pogody, tylko źle ubrani kolarze, ale w takiej ulewie.. to już widoczność jest zerowa.
Słucham własnie płyty Stinga… cudowne to jego śpiewanie. Niepowtarzalne. Szkoda, ze zamiast Scorpionsów nie było w Tarnowie Stinga. Oddałbym każde pieniądze żeby na takim koncercie być…

P. S Mirek powiedział dzisiaj: kiedyś wejdziemy na szczyt tej skały. No pewnie, ze wejdziemy! Wierzę w to mocno!

A ze szczytu mojego dzisiejszego podjazdu taki widoczek był. Niestety zdjecie nie oddaje piękna okolicy.

Ze szczytu dzisiejszego podjazdu widoczek taki... © lemuriza1972