Znowu na rowerze:),

Iza powiedziała sobie: dość tego lenistwa:)
Plan wyjazdu na rower dzisiaj był w mojej głowie od wczoraj. No bo przecież taakiieeee temperatury wysokie... jak tego nie wykorzystać???!!!!
Ale kiedy wracałam dzisiaj z pracy zaczął padać deszcz. Pomyslałam: znowu te nudne ćwiczenia w domu....
Miałam jednak nadzieję, że przestanie padać i nie pomyliłam się.
Akurat skonczyłam jeść obiad ( makaron ze szpinakiem:)), kiedy przestało padać.
No to rozpoczeło się poszukiwanie tych cieplejszych ciuchów na rower, zmudne ubierania tego wszystkiego na siebie ( po raz pierwszy tej jesieni pokrowce na buty) i.. jazda:)
No nie jest łatwo po ponad miesiącu bez roweru znowu pedałować, ale za to.. jak przyjemnie.
Szkoda, że tak ciemno.. momentami kiedy wjeżdzałam w wąskie, nieoświetlone uliczki, robiło się naprawdę niebezpiecznie.
Mam zbyt słabe światło, trzeba wymienić baterię, zawsze będzie ciut jaśniej.
Do tego klocków w Magnusie juz prawie nie ma i jazda na nim to naprawdę są teraz doznania ekstremalne.
Muszę się zająć jego remontem, klocki przede wszystkim, bo w tej chwili to naprawdę cieżko zahamować.
Mokro było, więc trochę mi przemoczyło stopy, no i.. pupę:)
ale i tak jestem zadowolona. Nie ma to jak jazda na powietrzu. Nawet jak jest chłodno i mokro.
Nawet jak jest mokro, chłodno to świat jest piękny.
Zwłaszcza jak wiosna jest w sercu:)
dzisiaj jeden pan, wchodząc do pokoju mojego w pracy,, powiedział:
pani Izo, na zewnątrz tak ciemno i buro, a pani tu taka.. wiosenna:).
No właśnie.. czasem wystarczy ubrać cos kolorowego i od razu robi sie bardziej wiosennie.

P.S Jadąc wypatrywałam Mikołaja, ale.. nic.
Kiedy byłam dzieckiem , siadałam w oknie i patrzyłam na świat.. i widziałam co najmniej kilku Mikołajów.
Do tego na zewnątrz było pięknie biało...ale to były inne czasy.