Rege do Melsztyna

Piosenka taka adekwatna do moich dzisiejszych refleksji.

Zmieniło się wiele we mnie.
Dawniej po powrocie z gór, owszem tęskniłam za nimi bardzo, ale tez byłam przez wiele dni naładowana tak mega pozytywnie.
Dzisiaj wstałam… i najchętniej wracałabym tam natychmiast, bo tutaj… tutaj mam wrażenie, że kompletnie nic nie jest tak jak trzeba.
Kondor w komentarzu do mojego poprzedniego wpisu, napisał, że przez to, że teraz tak nie oszczędzam kolana, będę kiedyś chodzić o kulach ( na tzw starość).
Hm…. Rację ma straszy kolega.
Ja wiem.
Jednocześnie… jakos nie potrafię myśleć w tak dalekiej perspektywie, bo w ogóle na chwile obecną nie myślę, w perspektywie dalekiej.
Na chwilę obecną, myślę tylko o dniu dzisiejszym.
Nie wybiegam za bardzo w przyszłość, bo to by mogło się okazać dla mnie bardzo fatalne w skutkach.
Odpisałam Kondorowi, ze nie chciałabym dożyć tej starości o której pisze.
Bo nie chciałabym…. Z głodową emeryturą i niemożnością patrzenia na góry, niemożnością uprawiania sportu, patrząc na swiat przez okno.. po co mi takie życie?
Ktoś kiedyś powiedział, ze starość to najgorszy pomysł Boga.
Gdzieś to przeczytałam.
Dzisiaj wstałam .. pogoda za oknem nie najgorsza.
Dzień z takich.. że wiedziałam, ze zostać w czterech ścianach nie mogę.
Czasem czuję się w nich jak uwieziona…
Opowiadałam o tym dzisiaj Tomkowi, jak jechaliśmy na rowerze.
Że chciałabym mieć domek, nawet taki najmniejszy. I tak sobie usiąść przy stole, na powietrzu z kawką i książką.
Tomek powiedział: szybko by ci się znudziło.
Powiedziałam: no nie.. rzecz jasna, ta kawka i ksiązka, to byłoby dopiero po dostraczeniu sobie jakiejs dawki adrenaliny.
I przypomniała mi się moja babcia, która nie znosiła przyjeżdzać do nas do Mielca, bo się w murach blokowych dusiła.
Siadała sobie wtedy na ławce przed blokiem.
Może ja mam to po niej?
Tak więc wstałam rano i stwierdziłam, że gdzies wyjechać musze. Chociażby po to żeby sobie gdzieś nad rzeką posiedzieć i w wodę popatrzeć.
Myślałam, ze sama dzisiaj pojadę, ale Tomek w koncu się zdecydował, pomimo tego , że czuł się nie najlepiej.
Chyba za duzo u niego ostatnio solidnego wysiłku ( 6 dni jazdy po górach i teraz tatry) i nie jest zregenerowany, tak myślę.
Potem jeszcze dzwonił Grzesiek, ze też chce jechać, ale my byliśmy już wtedy w Melsztynie.
Na trasie spotkaliśmy Piotrka Bricha, który niepostrzeżenie do nas podjechał.
Chwilę pogadalismy, a potem Piotrek pojechał dalej, a my na Rynek do Zakliczyna na lody.
Potem jeszcze chwila relaksu nad Dunajcem w Melsztynie.
W drodze powrotnej dopadł mnie głód, więc zrezygnowałam z mycia roweru. Tomek pojechał umyć swój rower, a ja stwierdziłam, że muszę do domu. JEŚĆ!
W koncu wczoraj poszła masa kalorii.
Dzisiaj jazda bardzo, bardzo wolna i spokojna. Ot tak na rozruszanie mięśni
I jeszcze trochę zdjęć z Tatr.
Autorem jest Sławek

Na szlaku © lemuriza1972

Ubieram moją "sztuczną nogę" © lemuriza1972

Jest i akcent rowerowy:) , skarpetki od Grzegorza Golonki:) © lemuriza1972

Na szczycie Szpiglasowego © lemuriza1972

z widokami w tle... © lemuriza1972

Krótka chwila odpoczynku © lemuriza1972