Żubrowate, łosiowate??? CO TO BYŁO?????

Jeszcze wczoraj miałam w głowie plan, że dzisiaj pojadę sobie nowo odkrytym ostatnio zjazdem/podjazdem na Słoną.
Długiiiim.... w połowie co prawda asfaltowym, ale w połowie terenowym.
Po ostatnich wjazdach na Jaworzynę i w sobotę w kierunku Przehyby.. zrozumiałam, że za mało w tym roku było długich podjazdów.
Dlatego też bolał podczas nich kregosłup ( nie miałam tych problemów, jak jeździłam w maratonach, organizm był przyzywyczjony). Mam to szczęscie, z ekilka długich podjazdów w okolicy jest, więc trzeba to na wiosne wykorzystywac.
Niestety nocne kłopoty ze snem ( jakos tak ostatnio mam jak zbliża sie poniedziałek) i ogólna słabość w ciągu dnia , spowodowały, że zrezygnowałam w ogóle z jazdy.


Ale kiedy wracałam z pracy, słońce pięknie świeciło.. pomyślałam: szkoda tego dnia, przejadę sie . Chociaż na chwilę, do Lasu.
No i pojechałam.
Kiedy wjechałam w ścieżkę Mirka, której w zasadzie juz nie ma ( tak zarosła), pomyślałam: hm... sama jadę w takie zarośla, chaszcze...
W sobote rozmawilismy z Krysia i Adamem na temat mojej wycieczki do Melsztyna.
Krysia powiedziała: odważna jesteś, ja po mojej przygodzie ( miała nieprzyjemna przygodę kiedyś) juz bym sama do lasu nie pojechała.
Śmiałam się, ze mnie wtedy ten szlak tak przypadkiem wyszedł.
I kiedy tak myślałam o słowach Krysi ( "ja bym sama nie pojechała"), zobaczyłam jakieś 50 m przed sobą COŚ.
To COŚ było wielkie.
To nie był ani dzik, ani jeleń, ani daniel. To było COŚ znacznie większego.
Było podobne do byka i miało rogi.
I było ICH TRZECH ( albo ICH TROJE):).
Dwa poszły sobie w las, a ostatnie staneło na ścieżce i spojrzało na mnie.
I patrzyło. Zatrzymałam się.
też patrzyłam. Pomyślałam: co będzie jak ono zacznie biec?
Mam wspinać sie na drzewo??? Chyba nie umiem...
Powoli się odwróciłam, zrobiłam w tył zwrot. jeszcze na chwilę popatrzyłam na NIEGO>
On dalej patrzył.
Oj.. nieswojo sie potem czułam jeżdząc po lesie, ale z jazdy zreyzgnować nie chciałam. Mimo wszystko.
Kiedyś opowiadał mi Alek, ze COŚ takiego z Mirkiem widzieli w lesie, ale trochę nie dowierzałam.
A jednak.
Wyczytałam w sieci, ze Lesie Radłowskim występują nieliczne łosie.
Ale wyczytałam też , ze w Puszczy Niepołomickiej żyje stado żubrów.
W sumie Puszcza niedaleko.. może sobie przyszły?
Wszystko jedno co to było, widziałam coś co nie każdy ma okazję zobaczyć.
Cieszę się , bo to było niesamowite "spotkanie"
a sama jazda przyjemna.
W lesie fajnie, słoneczko, zielono, ładne zapachy.