Golgota i jeszcze trochę o maratonach i maratonowych cyklach

Nie chciałabym zapeszać, ale mam wrażenie, że wraca mi motywacja do jeżdżenia na rowerze, do treningów, może nawet do jazdy w maratonach. I mam nadzieję, że to nie jest jakieś chwilowe odczucie.
Jakoś tak pojaśniało w tej kwestii.
Nie wszystko w materii ewentualnych startów zależy ode mnie, ale jeśli tylko okoliczność będą sprzyjające ( i jeśli uda mi się doprowadzić rower do takiego stanu żeby można było bezpiecznie na nim ruszyć na maratonowe trasy) to przynajmniej kilka wyścigów w przyszłym roku chciałabym przejechać.
Gdzie , kiedy? Tak daleko nie sięgam.
Będzie mi trudno, ale zobaczymy:)
Dzisiaj postanowiłam, że wreszcie trzeba się zmierzyć w tym roku z Golgotą.
Wstyd, ale nie byłam tam jeszcze w tym roku.
No to pojechaliśmy. Dzisiaj z Tomkiem.
Zanim jednak dojechaliśmy na Golgotę to czekała nas błotna kąpiel w okolicach Dunajca.
Tak.. sporo mlaskającego, wyjątkowo wodnistego błota , jeśli ktoś był dwa lata temu na słynnym, błotnym maratonie w Krakowie u GG, to było właśnie coś takiego.
Tyle, że w znacznie mniejszej ilości, bo tamten maraton to było sześćdziesiąt kilka km błotnego SPA.
Ale te kilka km nad Dunajcem uczyniło z naszych maszyn szkaradne błotne potwory ( z nas zresztą też):).
Miałam za darmo SPA, nawet jak weszłam do wanny i spłynęło ze mnie to błoto, to pomyślałam, że mam jakby kąpiel w borowinie:).
Golgota.. cóż 1,5 km asfaltowego ostrego, powolnego podjeżdżania.
Jechałam sobie powolutku, bez napinki, Tomek sporo przede mną, ale tak to już jest w tym sezonie.
Jak wjechałam na szczyt.. hm… piękne widoki na góry ( przepięknie je było widać),zachodzące słońce, Dunajec w dole.
Zjechaliśmy sobie .. osuwiskiem.
No.. w częsci dolnej to jest prawdziwie downhillowy zjazd.
Można poćwiczyć:).
Potem jeszcze jeden podjazd i na myjkę. A na myjce Marcin B. czy też MarcinKrynicaSKI a potem Siergiej.
Jazda krótka, ale dość treściwa. Nawet dzisiaj dobrze mi się podjeżdżało. Niestety już po 18 robi się ciemno.

A teraz jeszcze słów kilka o maratonach.
No może nie kilka bo będzie ich więcej.
Tytułem wyjaśnienia, do czego „sprowokował” mnie wpis Gościa.
Gościowi już wyjaśniałam, że nie jeżdżę na maratony u GG żeby się tym pochwalić ( jak to jemu się wydaje), chociaż… no to są trudne trasy, więc to jest satysfakcja i honor je przejeżdżać. I można się pochwalić, ale to nie jest mój cel.
Mam wiele szacunku dla osób aktywnych sportowo.
Mam wiele szacunku dla osób, które przejadą jakikolwiek maraton w jakimkolwiek cyklu, bo to wiele wysiłku, wiele pracy, bo to walka z własnymi słabościami.
Ale zawsze najwięcej tego szacunku będę mieć dla kolarzy jeżdzących u GG, jak długo Grzegorz Golonka będzie utrzymywał trasy na tym poziomie na jakim są teraz.
Dlaczego?
Bo mam porównanie.
I wiem, że to jak ktoś wygrywa u GG, a jak ktoś wygrywa w innym cyklu, to jest trochę tak jakby porównywać zdobycie mistrzostwa ligi angielskiej w piłce nożnej, do mistrzostwa w lidze? polskiej?
I to jest naprawdę fakt, z którym nie ma co dyskutować.
I nie chodzi o pokazywanie sobie nawzajem, kto jest lepszym kolarzem.. ja bo jeżdzę u GG czy ktoś kto jeździ u kogoś innego.
Chodzi o pewien bezsporny fakt - a tym faktem jest to , że zarówno poziom tras w tym cyklu jak i poziom sportowy większości zawodników w nim startujących jest po prostu wyższy.
Tu po prostu na sukces, chociażby w postaci tylko i wyłącznie dojechania do mety – trzeba się dużo bardziej napracować.
A wiem to, bo doświadczyłam tego na własnej skórze – w innych cyklach czasem udawało mi się być na podium, czy nawet czasem wygrać , u GG – nie.
Oczywiście , to jest kwestia mojego sportowego poziomu jeszcze, który ogólnie nie jest zbyt wysoki. Nie zmienia to jednak faktu, że u GG jest po prostu trudniej.
W 2007 r. zaczęłam swoją przygodę z maratonami.
Wtedy nawet nie wiedziałam, ze sa jakieś cykle.
Przejechałam wówczas kilka maratonów, w tym dwa u GG, łatwe jak na GG dość ( dzisiaj to wiem, Kraków i Nowiny).
Tamtego roku patrzyłam sobie w Krynicy na startujących na maratonie ( sama jeszcze się nie odważyłam) i podziwiałam. Dla mnie było to coś nieprawdpodobnego żeby taką trasę przejechać. Dla mnie ci ludzie zjeżdżający do mety, niesamowicie ubłoceni, zmęczeni byli po prostu herosami.
Przejechałam Krynicę rok później i… i już wiedziałam TO JEST TO.
Ile radości sprawiło mi dojechanie na metę w Krynicy, wiem tylko ja.
To są wyścigi, które przynoszą mi najwięcej satysfakcji z mtb, przyjemności, radości. Najmniej sukcesów w postaci dobrych miejsc, nagród, ale najwięcej SZCZĘŚCIA na mecie, a o to mi właśnie chodzi.
Każdy szuka czegoś dla siebie, z różnych powodów.
Ja znalazłam właśnie ten cykl i w miarę możliwości, chciałabym pozostać przy nim.
Nie z potrzeby chwalenia się i noszenia głowy wysoko , ze to niby jestem ta lepsza „od Golonki”.
Nie.
Chciałabym pozostać przy tym cyklu dla tych tras i dla tych emocji, które towarzyszą mi podczas ich przejeżdzania i jeszcze długo, długo po.
Bo są jedyne w swoim rodzaju.
Tak uważam.
Tak na marginesie.. znam kilka osób, z którym prowadziłam kiedyś dysputy na temat „wyższości” tras u GG nad tymi z Bike Maratonu czy Cyklo ( chociaż Cyklo rozwijają się chyba coraz bardziej, i trasy są coraz ciekawsze).
Nie bardzo chciały się ze mną zgodzić.
Minęło kilka lat.. dzisiaj jeżdżą u GG. Pewnie jest im trochę trudniej, ale myślę, że ani myślą o porzuceniu tego cyklu.
I tak na koniec.. tu jest bardzo fajny artykuł ( co prawda z 2010 roku, ale myślę, ze niewiele stracił na aktualności).
Myślę, że warto go przeczytać jeśli się jeszcze szuka maratonowego miejsca dla siebie. Chociaż najlepiej przekonać się jednak na własnej skórze.
Ja znalazłam to miejsce u GG, ale to nie znaczy, że szerokim łukiem omijam inne cykle.
Nie.
Też lubię od czasu do czasu dla odmiany pojechać gdzie indziej.
Ale to u GG nauczyłam się najwięcej i miałam najwięcej radości z jazdy.
I chyba wyczerpałam temat, a jak ktoś dalej inaczej ocenia moją motywację do jazdy u GG, no to już trudno. Jego prawo:).
a tutaj artykuł

Opis linka

Widok z Golgoty © lemuriza1972

Resztki Dunajca.. bo wody już w nim niewiele:( © lemuriza1972

osuwisko © lemuriza1972