Night Riding

Kiedyś jeździlismy tak regularnie. "Tak" czyli w nocy.
Nie przeszkadzało nam, że jest ciemno, zimno, czasem nawet na minusie, że jest snieg..
Jeździlismy.
Chyba się trochę postarzelismy, albo jak to określił Klosiu w komentarzu do mojego poprzedniego wpisu.. zdziadzialismy . Mirek nie startuje w rajdach, ja w maratonach. I miał rację Klosiu, bo bez sportowego celu.. w postaci zawodów, to człowiek i owszem coś sobie robi, działa, ale to juz nie tak jak dawniej.
Ale my jeszcze coś podziałamy:). Na pewno.
Przydała mi się ta dzisiejsza jazda. Przydał się ten pakiecik endorfin, wyjście z domu.
To był bardzo, bardzo cięzki dzień, ale...
Udało mi się jakoś wreszcie opracować pewien tok postepowania przy jednej trudnej sprawie i pomyślałam nawet: kosztowało mnie to masę stresu, dużo nerwowych rozmów, czasu,pracy ale... nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.
nauczyłam się czegoś nowego.
Mam jeszcze jedno zawodowe doświadczenie. Bardzo cenne.
No.. to po tym cięzkim dniu , zmobilizowałam się i...
czapka pod kask, czołówka na kask, grube skarpety, po raz pierwszy chyba tej jesieni pokrowce na buty, zimowe rękawice, zimowa kurtka, spodnie i jazda.
Krótko, ale... ciemno w lesie, te oczy zwierzaków, gdzieś w oddali.

Kto nie był w nocy w lesie chociaż raz, taką jesienna porą.. powinien koniecznie spróbować. a już jazda po różnych krzakach, ścieżkach i tym podobne.. BEZCENNE.