Bieganie

We wstępnych planach był rower, ale popołudnie nieco się skomplikowało, a wieczorem jak zaszło słońce zrobiło się trochę chłodno.
Więc było dzisiaj bieganie.
Pod klasztor na Pszennej, tam małe kółko po osiedlu obok i jeszcze raz pod klasztor.
Tak więc dwa podbiegi po drodze. Dały mi się we znaki, tym bardziej, że jak podbiegaliśmy drugi raz, przed nami biegły jakieś trzy dziewczyny, no i włączył mi się duch rywalizacji, a biorąc pod uwagę wcześniejsze 25 minut biegu i jeden podbieg w nogach, to łatwe to dla mnie nie było.
Ogólnie 1 godz 7 minut biegania, łączonego z marszem.
Fajnie było.

Justyna z wywiadu w PS:
- Lubi Pani jeszcze ten biznes?
Tak. Biegi to całe moje życie od 15 lat. Poświęciłam im wszystko. Życie prywatne, rodzinę, wszystko. Nie żałuję ani przez moment. Wiem, że mój czas powoli się kończy. To będzie moja i tylko moja decyzja, ale zostanę z biegami.
Nie ma szans żebym całkiem odstawiła nartki. Mam do przebiegnięcia Bieg Piastów, Bieg Wazów i wiele innych. Jako mistrzyni olimpijska nie mogę tego przepuścić, choćbym dobiegała na 150 miejscu, wszystko jedno.
Miałam kiedyś marzenie, że nauczę biegać swoje dzieci, wnuki. Bo ten sport sprawia wielką przyjemność. I tak będzie. Na pewno się na niego nie obrazę.
" Mój czas się kończy". To nie brzmi dobrze.
- najnormalniej w świecie. Mam 30 lat. Oczywiście wiem, ze biegi to sport wytrzymałościowy i mam jeszcze czas, ale jak od 15 lat tyram jak wół, by zdobyć to co zdobyłam. Nie zapeszając, niedługo zdobędę 4 Kryształową Kulę.
I ja to mogę osiągnąć, nie bez wyrzeczeń oczywiście. Dla ciała przede wszystkim. To ciało powoli odmawia posłuszeństwa. Normalna sprawa i jestem do tego przygotowana. Zresztą do jasnej cholery, pora zacząć żyć. Nie jestem już 23 latką, która zdobywa w Turynie medal Igrzysk Olimpijskich.